Douane Suriname

De Douane is een hoofdafdeling van de Belastingdienst en dus de fiscale werkarm van de Overheid.

De Douane heeft de bevoegdheid om overal in het gebied van Suriname actief te zijn.

Dat wil zeggen dat zij ten alle tijde
aan boord van alle soorten vervoers- middelen mogen gaan om passagiers en lading te visiteren.

Maar ook op erven, in magazijnen en soms ook in huizen.

Vaak zijn zij zichtbaar, maar soms zijn zij ook onzichtbaar actief.

De Douane is belast met controle op de naleving van de regelgeving met betrekking tot de goederenbeweging (invoer, uitvoer, doorvoer) en het toezicht op de richtige heffing van de daaruit voortvloeiende staatsinkomsten.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen fiscale Douane taken (FD) en niet fiscale Douane taken (NFD) Fiscale taken hebben te maken met de heffing van invoerrechten, accijnzen en andere belastingen.

Niet fiscale taken zijn onder andere drugsbestrijding, wapen- en andere smokkel en het helpen behoeden van gevaar voor de gezondheid van mens, flora en fauna bij de invoer. Denk aan het geval van besmette dieren, vlees, vleesproducten, planten, delen en vruchten.

De Douane is gevestigd op de officiële grensposten, de internationale havens, postkantoren en overal waar er internationale passagiers- en goederenbeweging plaatsvindt.

Invoerrechten zijn belastingen die worden geheven voor de invoer van goederen. Het bedrag van het invoerrecht wordt uitgedrukt in een bepaalde percentage van de CIF-waarde (dat is de kostprijs + assurantie + vracht) van het ingevoerd goed.

Accijnzen zijn verbruiksbelastingen die geheven worden over het verbruik van genotsmiddelen, b.v. sigaretten alcoholhoudende dranken, bier, wijn, maar ook frisdranken.

Omzetbelasting is ook een verbruiksbelasting. Hierbij is de Douane alleen belast met de heffing ervan over goederen die worden ingevoerd. Deze belasting wordt overgedragen aan de Inspectie der Omzetbelasting.

Inklaren van goederen betekent het voldoen aan alle douane formaliteiten die nodig zijn om ingevoerde goederen te bekomen.

Visitatie is de handeling die de douane pleegt bij onderzoek en opneming van vervoerde goederen.

Dit wordt gedaan met het oog op de al dan niet te betalen belastingen en daarmee ook inhoud geven aan de uitvoering van de Niet Fiscale Douanetaken (NFD).

Het normale werk

Het normale werk van de Douane speelt zich af op de grensposten en de havens. Daar komen de meeste goederen en passagiers langs. De kantoren van deze locaties noemen we visitatieposten. De douaneambtenaren hebben daar hun handen vol met het controleren van alles dat wordt binnengebracht en dat eruit gaat.

Om het werk bij invoer zo goed mogelijk te kunnen doen moet de douaneambtenaar weten hoeveel invoerrechten men moet betalen op de verschillende goederen. Hij hoeft het echter niet uit het hoofd te kennen.

Hij haalt zijn kennis uit een dik boek, de zogenaamde tariefwet met bijbehorende tarieflijst. (de Wet Tarief Invoerrechten 1996) Daarin zijn nagenoeg alle goederen vermeld met het percentage aan invoerrechten waaraan deze goederen onderhevig zijn.

In de haven

Dit alles gebeurt op de vliegvelden, maar ook in de havens.

Veel goederen worden immers per schip ingevoerd, vooral in Paramaribo. Als zo'n schip aan de kade ligt, moet de kapitein zich zo snel als mogelijk (binnen 24 uur) melden bij het dichtstbijzijnde douanekantoor.

Want vóór hij gaat lossen moet het schip vrijgemaakt of ingeklaard worden.

Dat wil zeggen aangeven bij de Douane hoeveel en wat voor lading hij gebracht heeft, voor wie en uit welk land.

Dit alles vóór de goederen op de wal komen. Daar komen ook weer allerlei papieren en documenten bij te pas, noodzakelijk voor de controle.

Zo een document heet manifest bij invoer. De kapitein kan dat ook laten doen door speciale mensen aan de wal, die zijn scheepvaartagenten. Zij zorgen dat alles in orde komt met de vracht. Dit noemen we bij de Douane overdracht van aansprakelijkheid.