Douane Suriname

Heeft u iets aan te geven?

Een bekende vraag voor hen die van een reis in een thuishaven aankomen.

Een ambtenaar in een wit uniformhemd met een zwarte das en kakibroek achter een balie stelt je deze vraag.

Dat betekent: heb je spullen in je bagage waarvoor belasting betaald moet worden?

En als je nee zegt mag je meestal doorlopen.

Het gebeurt wel eens dat hij geen genoegen neemt met je antwoord of dat hij een steekproef wilt nemen, dan moet je bagage toch open.

Komen er dan spullen uit waarvoor belasting verschuldigd is, dan moet je die alsnog betalen. Is alles in orde, dan mag je doorlopen. Zo komen heel wat mensen met de Douane in aanraking.

Anderen ontmoeten de Douane op de Nieuwe Haven, b.v. bij het afhalen van geschenkpakketten of andere lading uit het buitenland, maar ook bij het passeren van een grenspost als Albina in Marowijne of Southdrain in Nickerie.

Aan de grenzen

Douanekantoren staan aan de grenzen tussen landen, b.v. tussen Suriname en Guyana en Frans-Guyana. Die grenzen zijn er ook in de lucht, maar niemand kan je daar tegenhouden en je bagage controleren. Daarom zijn er douaneambtenaren op de luchthavens, waar vliegtuigen landen en opstijgen. En verder in de havens waar zeeschepen uit andere landen binnenkomen. In Suriname hebben wij geen zeehavens maar rivierhavens als in Nickerie, Albina en Paramaribo.

Invoer van goederen

Suriname staat bekend als een importland. Dat wil zeggen dat we meer importeren dan we produceren. Invoerrechten hebben een dubbele functie.

Naast het vergroten van de staatsinkomsten, dient het ook ter bescherming van de binnenlandse productie.

Een artikel waarop men invoerrechten heeft betaald bij invoer moet doorgaans duurder zijn dan hetzelfde artikel dat in Suriname geproduceerd wordt, dus waarop men geen invoerrechten hoefde te betalen.

Papieren

Wie goederen wil invoeren en deze in het vrije verkeer wil brengen moet eerst rechten betalen. Bij de Douane zeggen we: de goederen moeten worden vrijgemaakt of worden ingeklaard. De importeur moet dan enkele formulieren invullen, die hij bij de Douane moet indienen. Die handeling heet aangifte op een enig document, waarbij de goederen worden vermeld met alle bijzonderheden, zoals soort, gewicht, hoeveelheid, waarde enz.

Vaak genoeg maakt de importeur gebruik van de diensten van een Inklaarder. Het enig document is een standaard formulier, dat voor meerdere soorten van goederenbeweging ( b.v. invoer, uitvoer, doorvoer) kan worden gebruikt. Nadat zo een aangifte de controle van aangifteproces is gepasseerd, worden de ingediende documenten aan de aangever teruggegeven.

Hiermee kan de aangever zijn goederen afhalen in de betreffende loods. Wanneer hij de goederen wil wegvoeren van de haven, onderwerpt de douane die eerst aan een grondige controle, om te zien als de gegevens op de stukken overeenkomen met wat de aangever wil wegvoeren. Deze controle noemen we visitatie van de goederen. Als blijkt dat hij meer of andere goederen heeft dan op zijn papieren staat vermeld, wordt hij bekeurd. Hij kan een boete opgelegd krijgen.

Uitvoer van goederen

Ook bij uitvoer (export) van goederen is er douanecontrole, net als bij de invoer, maar in omgekeerde richting. Ook hier zijn er belastingen verschuldigd. Die noemen we uitvoerrechten.